Glimp van jou Met gebalde vuisten blijf ik je kussen en hoop dat mijn verlangen ooit mag sussen zonder ondertussen af te stompen in stilte in woorden zonder klank om van het spreken ontdaan van enige dank woedend te zwijgen Me niet te laten glijden in deze genoten armen van rust zonder verschoten beelden in mijn hoofd Zo draaiend op een punt me uitrekkend verlengen tot ik iedereen bereik zonder iets te verzengen of ik al val In gaten van verlies dat niet zomaar blijkt plan en redding in te sluiten en liefde veel bestrijkt en ik daar inga